ಹುಸಿಯುಳ್ಳವ ಭಕ್ತನಲ್ಲ,
ವಿಷಯವುಳ್ಳವ ಮಾಹೇಶ್ವರನಲ್ಲ,
ಆಸೆಯುಳ್ಳವ ಪ್ರಸಾದಿಯಲ್ಲ,
ಜೀವಗುಣವುಳ್ಳವ ಪ್ರಾಣಲಿಂಗಿಯಲ್ಲ,
ತನುಗುಣವುಳ್ಳವ ಶರಣನಲ್ಲ,
ಜನನಮರಣವುಳ್ಳವ ಐಕ್ಯನಲ್ಲ.
ಈ ಆರರ ಅರಿವಿನ ಅರ್ಕದ
ಸಂಪತ್ತಿನ ಭೋಗ ಹಿಂಗಿದಡೆ
ಸ್ವಯಂ ಜಾತನೆಂಬೆ. ಆ ದೇಹ ನಿಜದೇಹವೆಂಬೆ.
ಆ ನಿಜದೇಹ ಇರಿದರರಿಯದು, ತರಿದರರಿಯದು,
ಹೊಯ್ದರರಿಯದು, ಬಯ್ದರರಿಯದು,
ಸ್ತುತಿಸಿದರರಿಯದು, ನಿಂದಿಸಿದರರಿಯದು,
ಪುಣ್ಯವನರಿಯದು, ಪಾಪವನರಿಯದು,
ಸುಖವನರಿಯದು, ದುಃಖವನರಿಯದು,
ಕಾಲವನರಿಯದು, ಕರ್ಮವನರಿಯದು,
ಜನನವನರಿಯದು, ಮರಣವನರಿಯದು-
ಇಂತೀ ಷಡುಸ್ಥಲದೊಳಗೆ ತಾ ಒಂದು ನಿಜವಿಲ್ಲವಾಗಿ,
ನಾವು ಹಿರಿಯರು ನಾವು ಗುರುಗಳು
ನಾವು ಸಕಲಶಾಸ್ತ್ರಸಂಪನ್ನ ಷಡುಸ್ಥಲದ ಜ್ಞಾನಿಗಳು
ಎಂಬ ಮೂಕೊರೆಯರ ಮೆಚ್ಚುವನೆ
ಕೂಡಲಚೆನ್ನಸಂಗಮದೇವ?
ಕುತ್ತಗೆಯುದ್ದ ಹೂಳಿಸಿಕೊಂಡು
ಮುಗಿಲುದ್ದಕ್ಕೆ ಹಾರಲುಂಟೆ?
