ವಸಂತಕಾಲವೇ ಸೂಕ್ಷ್ಮಶರೀರವು,

ವಸಂತಕಾಲವೇ ಸೂಕ್ಷ್ಮಶರೀರವು, ವರ್ಷಾಕಾಲವೇ ಸ್ಥೂಲಶರೀರವು, ಹೇಮಂತಕಾಲವೇ ಕಾರಣಶರೀರವು, ಆಕಾಶಾತ್ಮಗಳು ನಿರ್ಮಲಮಾಗಿ ಕಾಣಪಟ್ಟುದರಿಂದ ವಸಂತಕಾಲವೇ ಬ್ರಹ್ಮಸ್ವರೂಪಾಗಿ ರಜೋಗುಣಪ್ರಾಬಲ್ಯಮಾಗಿಹುದು. ವರ್ಷಾಕಾಲವೇ ವಿಷ್ಣುರೂಪಾಗಿ, ತಮೋರೂಪಾಗಿ ಸತ್ವಗುಣಪ್ರಧಾನಮಾಗಿಹುದು. ಹೇಮಂತಕಾಲವೇ ಶಿವಸ್ವರೂಪು ಸತ್ವಸ್ವರೂಪಮಾಗಿ ತಮೋಗುಣಪ್ರಧಾನಮಾಗಿಹುದು. ವಸಂತಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಯೂ ವರ್ಷಾಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿತಿಯೂ ಹೇಮಂತದಲ್ಲಿ ಸಂಹಾರವೂ ಆಗುವಕಾರಣ, ವಸಂತದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯಪ್ರಕಾಶವು; ವರ್ಷಾಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯಚಂದ್ರಮರು ಅಪ್ರಕಾಶರಾಗಿ ಜಡಸ್ವರೂಪಮಾದ ಮೇಘೋದಯದಿಂದ ತಮಸ್ಸು ಪ್ರಬಲಮಾಗಿರ್ಪುದರಿಂದ ತಾಮಸಪ್ರಧಾನಮಾಯಿತ್ತು. ಇಂತಪ್ಪ ಕಾಲತ್ರಯಂಗಳೇ ಜೀವನ ಪರಿಭವಕ್ಕೆ ಕಾರಣಭೂತಗಳಾಗಿರ್ಪುದನರಿತು, ವಸಂತದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟದೇವತಾಪೂಜೆಯನ್ನೂ ಹೇಮಂತಕಾಲದಲ್ಲಿ ಭಾವಲಿಂಗಪೂಜೆಯನ್ನೂ ವರ್ಷಾಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಲಿಂಗಪೂಜೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿ, ಈ ಕಾಲತ್ರಯಂಗಳಂ ಮರತು ಲಿಂಗತ್ರಯಂಗಳೊಳಗೆ ಬೆರದು, ಇಷ್ಟಪ್ರಾಣಭಾವಸ್ವರೂಪನಾದ ಸದಾಶಿವನಿಗೆ ಗುಣತ್ರಯಂಗಳೊಳಗೆ ಕೂಡಿದ ತನುತ್ರ್ಯಯಂಗಳನೊಪ್ಪಿಸಿ, ಜೀವನು ಕರ್ಮಮುಕ್ತನಾಗಿ, ತಲ್ಲಿಂಗಾನಂದದಲ್ಲಿ ನಾಹಂಭಾವಮುಡುಗಿ ಲಿಂಗದೊಳಗಡಗಿರ್ಪುದೇ ಕೇವಲ ಕೈವಲ್ಯ ಕಾಣಾ ಮಹಾಘನ ದೊಡ್ಡದೇಶಿಕಾರ್ಯಗುರುಪ್ರಭುವೆ.

Transliteration Comment None