ಸುಳ್ಳು ಸುಳ್ಳು ನಿರ್ಬಯಲ ನಿರುಪಮ ನಿರಾವರಣ
ನಿರ್ಮಾಯ ನಿರ್ಲಯ ನಿಷ್ಕಲ-ಇವು ಆರು ಸುಳ್ಳೆನಿಸಿತ್ತು.
ನಿರ್ಭಾವ ನಿರ್ಜೀವ ನಿರ್ದೇಹ ನಿರ್ಜ್ಯಾತ ನಿರಂಜನ
ನಿರಾಲಂಬ-ಇವು ಆರು ಸತ್ತೆನಿಸಿತ್ತು.
ಸುರಾಳ ನಿರಾಳ ಅಣು ರೇಣು ಮಹಾ ಮಹತ್ವ
ಇವು ಆರು ಚಿತ್ತೆನಿಸಿತ್ತು.
ನಿಷ್ಕಾಮ ನಿರ್ಮೋಹ ನಿರ್ಲೋಭ ನಿರ್ಮದ
ನಿರ್ಲೇಪ ನಿಶ್ಚಿಂತ-ಇವು ಆರು ಆನಂದವೆನಿಸಿತ್ತು.
ನಿರಾಶ ನಿರ್ಗುಣ ನಿಷ್ಕರ್ಮ ನಿರ್ಭಯ
ನಿರ್ಲಜ್ಜ ನಿಃಶಬ್ದ-ಇವು ಆರು ನಿತ್ಯವೆನಿಸಿತ್ತು.
ಚಿನ್ನಾದ ಚಿದ್ಬಿಂದು ಚಿತ್ಕಳೆ ಚಿದ್ರೂಪ ಚಿನ್ಮಯ
ಚಿತ್ಪ್ರಕಾಶ-ಇವು ಆರು ಪರಿಪೂರ್ಣವೆನಿಸಿತ್ತು.
ಪರವಸ್ತು ಘನವಸ್ತು ನಿಜವಸ್ತು ಮಹಾಂತ ಸ್ವಯಂಭು
ಅಖಂಡ-ಇವು ಆರು ಅವಿರಳಪರಂಜ್ಯೋತಿಯೆನಿಸಿತ್ತು.
ಈ ಆರಾರು ಮೂವತ್ತಾರು ಮಹಾತತ್ವಯುಕ್ತವಾಗಿ
ತಾನೆ ತಾನಾದ ಅವಿರಳಪರಂಜ್ಯೋತಿಯೆನಿಸಿದ
ಪರಬ್ರಹ್ಮವೆಂಬ ಮಹಾಬಯಲೊಳಗೆ ತೋರಿಯಡಗಿದ
ಸ್ಥೂಲ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಕಾರಣ ಮಹಾಕಾರಣ ಶೂನ್ಯ
ನಿಶ್ಶೂನ್ಯ-ಇವು ಆರರ ವಿವರ:
ನಾದ ಬಿಂದು ಕಳೆ-ಒಂದೇ ಮೂರು, ಮೂರು ಒಂದೆ.
ಇವು ಮೂರು ಒಂದಾದ ಒಡಲಿಂಗೆ
ಶಿವ ಜಗ ಗುರು ಶಿಷ್ಯ ಮಹಾಂತ ಮುಕ್ತಿ-ಇವು ಆರು.
ಈ ಆರು ಮುಖದಿಂದೊಪ್ಪುವ ಚಿದ್ಬೈಲಮೂರ್ತಿಯು ತಾನೆ
ಶಿವ-ಶಕ್ತಿ, ಅಂಗ-ಲಿಂಗ, ನಾನು-ನೀನು
ಎಂಬ ತನ್ನ ತಾನೇ ಒಂದೇ ಎರಡಾದ,
ಎರಡು ಒಂದಾದ ವಿನೋದವೇನೆಂಬೆ
ನಿರುಪಮ ನಿರಾಳ ಮಹತ್ಪ್ರಭು ಮಹಾಂತಯೋಗಿ.
