ಗುದಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಆಧಾರಚಕ್ರ, ಪೃಥ್ವಿ ಎಂಬ ಮಹಾಭೂತ,
ಆ ಚಕ್ರ ಚತುಷ್ಕೋಣಾಕಾರ, ಚತುರ್ದಳಪದ್ಮ.
ಆ ಪದ್ಮ ಕೆಂಪುವರ್ಣ, ಅಲ್ಲಿ `ವ ಶ ಷ ಸ' ಎಂಬ ಚತುರಾಕ್ಷರ.
ಅಲ್ಲಿ ಪೀತವರ್ಣವಾದ ಸದ್ಯೋಜಾತಮುಖವನುಳ್ಳ ಆಚಾರಲಿಂಗ.
ಆ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ನಿವೃತ್ತಿಕಲೆ, ಅಲ್ಲಿ ಕರ್ಮಸಾದಾಖ್ಯ, ಪಶ್ಚಿಮದಿಕ್ಕು.
ಅಲ್ಲಿ ಪೆಣ್ದುಂಬಿಯ ನಾದ.
ಆ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಕಾಕಿನಿ ಎಂಬ ಪರಿಯಾಯನಾಮವನುಳ್ಳ ಕ್ರಿಯಾಶಕ್ತಿ
ಋಗ್ವೇದವನುಚ್ಚರಿಸುತ್ತ ಸುಚಿತ್ತವೆಂಬ ಹಸ್ತದಿಂದ
ಸುಗಂಧವೆಂಬ ದ್ರವ್ಯವನು
ಲಿಂಗದ ಘ್ರಾಣವೆಂಬ ಮುಖಕ್ಕೆ ಸದ್ಭಕ್ತಿಯಿಂದರ್ಪಿಸುವಳು.
ಬ್ರಹ್ಮ ಪೂಜಾರಿ, ಅನಾದಿಯೆಂಬ ಸಂಜ್ಞೆ.
ಇಂತಿವೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮಾತೃಸ್ಥಾನವಾಗಿಹುದು ನಕಾರವೆಂಬ ಬೀಜಾಕ್ಷರ.
ಅದು ಪ್ರಣವದ ತಾರಕಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿಹ ನಕಾರದಲ್ಲಿಹುದಾಗಿ
ಆ ಈ ಊ ಏಂ ಓಂ ನಾಂ ಎಂಬ
ಬ್ರಹ್ಮನಾದಮಂತ್ರಮೂರ್ತಿಪ್ರಣವದ ಶಿರೋಮಧ್ಯದಲ್ಲಿಹ
ಗುಹ್ಯನಾದಮಂತ್ರಮೂರ್ತಿಪ್ರಣವಕ್ಕೆ ನಮಸ್ಕಾರವು ನೋಡಾ.
ಇದಕ್ಕೆ ಈಶ್ವರೋsವಾಚ:
ಗುದೇಷಾತಸ್ಥಿತಾ ಚಕ್ರಂ ಆಧಾರಂ ಪೃಥ್ವಿರೂಪಕಂ |
ಚತುರಾಕೃತಿರಾಕಾರಂ ಚವುದಳಪದ್ಮವೇವಚ ||
ಅಕ್ಷರಂ ಚ ಚತುರ್ವೆದಂ ಅಧಿದೈವಂ ಪ್ರಜಾಪತಿಃ |
ವರ್ಣಂತು ಪೀತವರ್ಣಾನಾಂ ಬೀಜಾಕ್ಷರಂ ನಕಾರಯೇತ್ ||
ಭ್ರಮರಂ ಸ್ತ್ರೀಸ್ವರಂ ನಾದಂ ಕಾಕಿನೀಶಕ್ತಿಮೇವ ಚ |
ಆಚಾರಲಿಂಗಯೋಸ್ಥಿತ್ವಾ ದ್ವಿತೀಚಕ್ರಕ್ರಮಂ ಶ್ರುಣು ||''
ಇಂತೆಂದುದಾಗಿ, ಅಪ್ರಮಾಣಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವಾ.
