ಅಲ್ಲಿಂದ ಮೇಲೆ ಲಿಂಗಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಸ್ವಾಧಿಷ್ಠಾನಚಕ್ರ,
ಅಪ್ಪುವೆಂಬ ಮಹಾಭೂತ.
ಆ ಚಕ್ರ ಧನುರ್ಗತಿಯಾಕಾರ, ಷಡ್ದಳ ಪದ್ಮ.
ಆ ಪದ್ಮ ಪಚ್ಚೆಯವರ್ಣ, ಅಲ್ಲಿಯ ಅಕ್ಷರ-
`ಬ ಭ ಮ ಯ ರ ಲ'- ಎಂಬ ಷಡಕ್ಷರ ನ್ಯಾಸವಾಗಿಹುದು.
ಅಲ್ಲಿ ಶ್ವೇತವರ್ಣವಾಗಿಹ ವಾಮದೇವಮುಖವನುಳ್ಳ ಗುರುಲಿಂಗ.
ಆ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಕಲೆ, ಅಲ್ಲಿ ಕರ್ತೃಸಾದಾಖ್ಯ,
ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕು, ಅಲ್ಲಿ ವೀಣಾನಾದ.
ರಾಕಿನಿಯೆಂಬ ಪರಿಯಾಯ ನಾಮವನುಳ್ಳ ಜ್ಞಾನಶಕ್ತಿ
ಸುಬುದ್ಧಿಯೆಂಬ ಹಸ್ತದಿಂ ಲಿಂಗದ ಜಿಹ್ವೆಯೆಂಬ ಮುಖಕ್ಕೆ ರಸದ್ರವ್ಯವನು
ನೈಷ್ಠಿಕಾಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಯಜುರ್ವೆದವನುಚ್ಚರಿಸುತ್ತ ಅರ್ಪಿಸುವಳು.
ವಿಷ್ಣು ಪೂಜಾರಿ, ಲಿಂಗಕ್ಷೇತ್ರವೆಂಬ ಸಂಜ್ಞೆ;
ಇಂತಿವೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮಾತೃಸ್ಥಾನವಾಗಿಹುದು ಮಕಾರವೆಂಬ ಬೀಜಾಕ್ಷರ.
ಅದು ಪ್ರಣವದ ದಂಡಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿಹ ಮಕಾರದಲ್ಲಿಹುದಾಗಿ
ಆ ಈ ಊ ಏಂ ಓಂ ಮಾಂ ಎಂಬ
ಬ್ರಹ್ಮನಾದಮಂತ್ರಮೂರ್ತಿಪ್ರಣವದ ಶಿರೋಮಧ್ಯದಲ್ಲಿಹ
ಗುಹ್ಯನಾದಮಂತ್ರಮೂರ್ತಿಪ್ರಣವಕ್ಕೆ ನಮಸ್ಕಾರವು ನೋಡಾ.
ಇದಕ್ಕೆ ಈಶ್ವರೋsವಾಚ:
ಲಿಂಗೇ ಸ್ವಾಧಿಷ್ಠಚಕ್ರಂತು ಭೂತಮಾಪಃ ಧನುಃಕೃತಿಃ |
ಪದ್ಮಂ ಷಡ್ದಳಂ ಚೈವ ಷಡಕ್ಷರಸ್ಥಿತಂ ತಥಾ |
ವರ್ಣಾಯ ಪಶ್ಚಯೋಶ್ಚೈವ ಅಧಿದೈವಂ ಹರಿಸ್ಮೃತಂ |
ಬೀಜಾಕ್ಷರ ಮಕಾರಂಚ ರಾಕಿನೀಶಕ್ತಿ ರೇವ ಚ |
ವೀಣಾನಾದ ಗುದೋರ್ಲಿಂಗಂ ತಿಷ್ಟತಿ ಶ್ರುಣು ಪಾರ್ವತೀ ||''
ಇಂತೆಂದುದಾಗಿ, ಅಪ್ರಮಾಣಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವಾ.
